OOSTENDE - Hoe onrechtvaardig kan voetbal zijn. KVSK United speelde in Oostende zijn beste wedstrijd van het nog prille seizoen, nam geen genoegen met een gelijkspel en dreigde in de slotfase de tegenstrever nog met huid en haar op te vreten. Maar een voortreffelijk uitgevoerde en dodelijke counter besliste er in de allerlaatste minuut anders over. Twee-één voor de fortuinlijke kustploeg, over en sluiten.
Ongeloof en vertwijfeling vochten na afloop om voorrang in het gemoed van de spelers, maar Dany David bleef zijn eigen 'rustige ik'. " Als deze wedstrijd een winnaard had mogen kennen, dan waren wij dat wel," schudde hij het hoofd. "Nu ja, we hebben tenminste bewezen dat we stilaan naar een degelijk niveau toegroeien. Als de ontgoocheling weggeëbt is, moeten we ons optrekken aan deze prestatie en de komst van Doornik met vertrouwen toezien."
Dat was ook de mening van Sébastien Stassin, die tegen zijn ex-club de enige treffer van United voor zijn rekening nam. "Toen was ik nog heel blij, maar na de match schoot daar niets meer van over", vloekte hij. "Het zijn de punten die tellen en wij kunnen met lege handen de bus op. Niet te geloven eigenlijk. United was doorlopend baas en had nog zeker twee à drie keer moeten scoren. Maar ik wist wel dat Oostende goede spitsen heeft en die hebben ons in de slotminuut nog genekt. "
Stassin, die als middenvelder aan het seizoen begon, opereert sinds vorige week in het hart van de defensie. Een stek die hem op het lijf geschreven lijkt, zeker omdat hij afwisselend met Delande mag inschuiven als de gelegenheid zich voordoet. "Toch ben ik nog niet honderd procent in orde", grimast hij. "Ik ondervind nog steeds hinder aan de kuiten en de achillespees. Af en toe moet ik extra rust inbouwen. Zo kon ik vorige week slechts op donderdag en vrijdag voluit trainen. Tijdens de wedstrijden geef ik me natuurlijk wel honderd procent. Hopelijk behoren die kleine ongemakken binnenkort tot het verleden. Dat zou ook mijn vertrouwen goed doen."
Mannetjesputter Stassis in trouwens niet vies van wat psychologische oorlogsvoering. Zaterdag vloog Jimmy De Wulf, een ex-ploegmaat van bij Cercle Brugge hem net niet naar de keel. "Ik houd er wel van om een tegenstander uit te dagen", grijnst hij. "De Wulf kwam bij elke betwisting te laat en dat frustreerde hem zodanig dat hij bijna door het lint ging. Maar na de match lachte hij jammer genoeg wel het hardst."
Bron: hbvl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten